Grimlach
Grimmig was mijn lach,
Vastbesloten als ik was
Om niet met me te laten
Spotten.
Grimmig bleef ik lachen,
Om de capriolen van de
Ander.
Vastbesloten me niet van
Mijn stuk te laten brengen.
Ja grimmig lachte ik eens,
Om al die doldwaze grillen
Van mensen die mij gewoon
Eens uit mijn tent wouden
Lokken.
De grimlach heeft gewonnen,
Dat weet toch iedereen,
Of lijkt dat maar zo?
Vastbesloten als ik was
Om niet met me te laten
Spotten.
Grimmig bleef ik lachen,
Om de capriolen van de
Ander.
Vastbesloten me niet van
Mijn stuk te laten brengen.
Ja grimmig lachte ik eens,
Om al die doldwaze grillen
Van mensen die mij gewoon
Eens uit mijn tent wouden
Lokken.
De grimlach heeft gewonnen,
Dat weet toch iedereen,
Of lijkt dat maar zo?
Reacties op dit gedicht
| de-duivel : | Vrijdag, april 01, 2011 13:49 |
| grillig lees ik, dat er niet met je te spotten valt, lach om de grollen van de grimlach. leuk gebracht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2011 | ||
| Thema's: | ||