gewoon, liefde
koud de flamenco
als tranen dansen
op een tussengloed
druppelen zij
niet verdampend
sissen onder jouw
koude voeten komt
een hand ze wegvegen
word je weer warm
in het vergeten
het tussen verstomt
aan mijn vingers
de ingehouden adem
plaagt kleine kreetjes
- klein opdat het tussen
niet ontwaakt aan schaam
kristalliseert zout
een zee uit jouw poriën
kleeft aan vingers
die het op ons verdelen
tot wij drijven
in een vallen, een stroom
en eindelijk strekt jouw hand
zich ook naar mij uit.
sunset 03-04-2011
word je weer warm
in het vergeten
het tussen verstomt
aan mijn vingers
de ingehouden adem
plaagt kleine kreetjes
- klein opdat het tussen
niet ontwaakt aan schaam
kristalliseert zout
een zee uit jouw poriën
kleeft aan vingers
die het op ons verdelen
tot wij drijven
in een vallen, een stroom
en eindelijk strekt jouw hand
zich ook naar mij uit.
sunset 03-04-2011
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2011 | ||
| Thema's: | ||