Gelogen.

Ik kan je zonder woorden niet vertellen hoeveel pijn deze tranen doen, dus zwijg ik zeeën vol. Ze schreven er liedjes over, iets met waarom het water soms zout is. Ze vergaten radioactief te noemen in dit plaatje. Maar ik verwacht niet dat dat een van de wensen was van God toen hij de wereld in zeven dagen schiep. Al geloof ik niet in dat sprookje.

Al was Eva vast een wonderschone vrouw, die ook de tranen van haar wangen wist te vegen. Dit moet wel een bittere pil zijn geweest. Appel in haar geval. Er is geen mens die de woorden kan vinden, zou moeten kunnen vinden. Die nu kris kras alle werelden in mijn hoofd doen verbinden. Die blikken schichtig maken. Alsof het verboden is te lachen om geluk te tonen.

Ik sprak je laatst nog, toen je mijn droom kwam bevolken. Je glimlachte naar me voor er alleen nog armen waren. Die slechts langzaam een vangnet wisten te vormen, voor ik achterover viel en bleef vallen tot ik wakker werd.