Oempaloempa
De man die op mij afliep had veel te korte armen en benen, ik kreeg de neiging om het oempaloempalied te gaan zingen maar hield me tijdig in. Toen hij zijn hand uitstak om zich voor te stellen braakte hij een lading zinnen tevoorschijn die door een katapult uit zijn mond werden gelanceerd en mij overviel met een tsunami van vislucht en verkapte arrogantie. Ze waren al twee jaar achter elkaar kampioen en van de laatste dertig wedstrijden werden er maar twee verloren. Grijnzend somde hij een paar geweldige uitslagen op en prees zijn team vanwege de monsterscores. Eigenlijk heb ik hem alleen maar aangekeken en mijn neusholtes getracht te blokkeren voor de stankaanvallen. Toen ik zei dat mijn team een echte vriendengroep was en plezier altijd zorgt voor een gezonde dosis vechtlust haalde hij zijn schouders op en mompelde dat je “met zo een instelling natuurlijk nooit kampioen wordt.” Hij slenterde naar de zijlijn richting zijn team die direct in de houding sprongen, ik miste alleen het volkslied nog. De zon bescheen het kunstgras, het publiek wandelde richting de zijlijnen en de scheids floot een deuntje en ik was zowaar vrolijk voor een zaterdagochtend 9.00 uur (!). Mijn team was speels aan het inspelen, geinde met elkaar en genoot van de omgeving, ik gaf ze nog wat kleine tips and tricks en wenste ze zoals gewoonlijk veel speelplezier. Oemaploempa kwam breed lachend naast me staan en kwaakte dat hij zin had in een monsterscorerecord, toen ik vroeg of zijn team dat ook vond keek hij me aan en schoot in de lach; “ het team doet wat ik vraag” en begon een pleidooi over coaching
en het succes van zijn team. Ik kon het niet meer laten en zei tegen hem dat ik niet wist dat het leger ook een korfbalteam had en waarom ze hem dan niet salueerden….. voor even was hij stil en ik genoot daarvan. De scheids floot de begintune waarop oempaloempa meteen als een wilde met zijn armen begon te zwaaien en hiermee blijkbaar aanwijzingen gaf. Om hem te zieken riep ik alleen maar de hele tijd “ klasse” en “ goed gedaan” richting mijn spelers, hij keek me aan en zei dat complimenteren een negatieve coaching was, dus ik zei meteen daarop dat een negatieve coach nooit complimenteerde waardoor hij wat rood aanliep. Helaas kwamen we snel op een 0-1 achterstand maar konden dat snel corrigeren tot aan de 2-2. De vriendelijke coach naast me bries een aantal commando’s het veld in die zowaar hielpen want zijn soldaten liepen uit naar 2-4 en toen was het rust. Mijn team had zoals gewoonlijk weinig coaching nodig, ze wisten dondersgoed wat er goed en fout ging, dus vroeg ik ze om een paar truckjes tot uitvoering te brengen, het publiek wilde ook iets. In mijn ooghoeken zag ik oempa wilde gebaren maken naar zijn commando’s alsof ze de opdracht shoot-to-kill kregen, niemand zei iets. De tweede helft was een waar genot, we kwamen snel gelijk en toen was het erop en eroverheen en binnen no-time stonden we met 7-4 voor. Oempa kreeg een kleine hartverlamming, wisselde zijn gehele team door elkaar en schreeuwde allerlei vreemde opdrachten het veld in die totaal niemand begreep met als gevolg dat zijn team compleet de draad kwijt was die oempa nog nooit had gehad. Toen één van zijn spelers een enkel verzwikte en ik het spel liet stilleggen ontplofte oempa en denderde als een Leopard 2 tank het veld in om zijn speler uit te maken voor zwakkeling, aansteller en mietje, gevolgd door een opmerking hem uit te team te zetten als hij niet heel snel ging spelen. De scheids en ik hadden even kort oogcontact en ik dacht even dat hij met zijn ogen wilde zeggen “ je mag je gang gaan” dus ik slenterde naar oempa en zei hem: “de wedstrijd kan je niet meer winnen, jouw voorspellingen zijn waardeloos en als coach ben je nog erger dan je kan voorspellen en dat vind ik nog tot daar aan toe maar als je nog één keer jouw spelers op zo’n afschuwelijke wijze vernedert dien ik persoonlijk een klacht tegen je in bij de bond” …………….. De 8-4 en 9-4 waren een formaliteit de euforie bij ons absoluut niet, dat zal ze leren! In de kantine strompelde oempa doodongelukkig naar binnen en mopperde tegen de scheids over de instelling van zijn spelers. De scheids gaf mij een knipoog en zei tegen de beste man dat hij maar beter zijn mond kon houden anders had het ernstige gevolgen, tekende de formulieren en liep naar buiten om de tegenstanders een hart onder de riem te steken. Op de parkeerplaats hebben nog wat verbale schermutselingen plaatsgevonden tussen ouders en oempa………en wij vierden een feestje want winnen van een oempaloempa gebeurt immers niet iedere week.
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Maandag, mei 29, 2017 11:36 |
| heel leuk dit verhaal graag gelezen |
|
| Quicksilver: | Maandag, april 04, 2011 20:03 |
| graag gelezen dit oempaloempasportverhaal, ja dat gebeurt niet iedere week | |
Over dit gedicht
| Auteur: Amon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2011 | ||
| Thema's: | ||