instelling.
Ik mis je zo beste vriendin,
Jij geeft mijn leven zin.
Ik weet je komt wel weer,
Maar toch doet het o zo zeer.
ik zag je iedere dag,
maar nu mis ik je mooie lach.
Ik mag je enkel bellen,
Maar dan durf ik je niet alles te vertellen.
De beloftes die ik maak gaan nooit door,
En daar schaam ik me voor.
Maar ik zit hier alleen,
En jij met allerlei psychologen om je heen
Ik kan het niet meer aan,
Kan zo niet meer verder gaan.
Ik zou zo graag in jouw schoenen staan,
Zodat het eindelijk ook beter met mij kan gaan.
Maar mijn mama vindt het niet nodig,
Vindt al die hulp overbodig
Jij geeft mijn leven zin.
Ik weet je komt wel weer,
Maar toch doet het o zo zeer.
ik zag je iedere dag,
maar nu mis ik je mooie lach.
Ik mag je enkel bellen,
Maar dan durf ik je niet alles te vertellen.
De beloftes die ik maak gaan nooit door,
En daar schaam ik me voor.
Maar ik zit hier alleen,
En jij met allerlei psychologen om je heen
Ik kan het niet meer aan,
Kan zo niet meer verder gaan.
Ik zou zo graag in jouw schoenen staan,
Zodat het eindelijk ook beter met mij kan gaan.
Maar mijn mama vindt het niet nodig,
Vindt al die hulp overbodig
Over dit gedicht
| Auteur: mopsje | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2011 | ||
| Thema's: | ||