ik verveel me,
Ik ben opgevoed als een prinses,
in een sprookje dat nooit bestaan heeft.
Ik ben iemand die vast zit thuis
en naar het enige geluk streeft.
Dat hoort mijn prins op het witte paard te zijn,
die mij redt van het kwaad.
Dat hoor jij te zijn,
jij die mij gelukkig maakt.
Je mag best wel eens opschieten,
straks ben je te laat.
Dan ben ik er al vandoorgegaan,
gestegen op jou paard.
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Woensdag, april 06, 2011 07:12 |
| Soms dienen de mensen zelf de eerste stap nemen lieve Larissa. Ik hoop dat je de ware vindt. Met groetjes, Fari |
|
| Yellow: | Dinsdag, april 05, 2011 13:34 |
| op een onverwacht moment loert hij misschien om ''t hoekje leuk gedicht | |
| bianca balance : | Maandag, april 04, 2011 21:28 |
| Je moet niet wachten, prinsen lopen buiten op straat! groet, balance |
|
| mucho met taart: | Maandag, april 04, 2011 20:55 |
| gut, waar is me paard zeker weer een jongehittepetit, die zich verveelt, met me jonge hengst ervandoor:P |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nonalissa | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2011 | ||
| Thema's: | ||