de kanker in mij maakt me kapot,
lacht als het ziet hoe ik weg rot.
ik voel me onzeker en alleen,
waar moet ik met al die gedachten heen?
ga ik dood aan de kanker in mijn hoofd,
is dat het, dat het licht dooft?
ik ben nog maar net zeventien,
zou de kanker dat weten en zien.
vind hij het daarom zo leuk mij te doden?
zouden de soorten kankers op me hebben geboden?
als ik niet doodga aan de tumor in mijn kop,
wat zet mijn leven dan stop?
dan zouden dat de medicijnen wel zijn,
heb ik toch nog verloren, is dat ff fijn.
ik wil hier nog niet weg,
helpt het als ik dat zeg?
gaat ooit me iets nog redden van de dood?
ik zit ik in een te grote nood?