O hel
O HEL
o hel
keer me de rug niet toe
kijk me maar aan, je mag
recht in mijn gezicht
recht in mijn ogen, die
nu dit overleven een
laatste wending neemt
verblinden in de schemer
van een pijn, oneindigend
in waanzinnige schoonheid
zijn laatste stappen telt
in de richting van jouw
verlangende welkom
het aarzelen verleerd
leg ik me nu graag neer
in jouw warme schoot
in jouw brandend nest
tot enkel nog de as
van de liefde die ik was
door de wind gedragen
met mijn zegen het
onmogelijke geluk
van dit bestaan in
een zwart rouwkleed
mijn laatste hulde brengt
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Vrijdag, april 08, 2011 06:23 |
| wohhh...klasse grote klasse lieve groet Cobie |
|
| Zelfexpressie: | Donderdag, april 07, 2011 23:11 |
| Graag gelezen. Ik waardeer je schrijfstijl. Liefs, K. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2011 | ||
| Thema's: | ||