Je alles leren.
Je alles leren.
Ik hoorde daar,
een raar geluid,
zo zacht en stil,
bijna niet te verstaan.
Toch hoor ik het,
maar weet niet wat het is,
wat zo door dringt,
toch roept het me naam.
Kijk op me heen,
maar wat ik zie is leegte,
leegte gevult,
met verschillende objecten.
Kijk je er omheen,
zie je verschillende lengte,
lengte van info,
in elk verschillend aspect.
Nu weet ik,
wat ik,
wil ik,
combineren.
Nu kan ik,
wat ik,
wil ik,
je alles leren.
Ik hoorde daar,
een raar geluid,
zo zacht en stil,
bijna niet te verstaan.
Toch hoor ik het,
maar weet niet wat het is,
wat zo door dringt,
toch roept het me naam.
Kijk op me heen,
maar wat ik zie is leegte,
leegte gevult,
met verschillende objecten.
Kijk je er omheen,
zie je verschillende lengte,
lengte van info,
in elk verschillend aspect.
Nu weet ik,
wat ik,
wil ik,
combineren.
Nu kan ik,
wat ik,
wil ik,
je alles leren.
Reacties op dit gedicht
| Fulvipes: | Zondag, juni 10, 2012 13:01 |
| thanks |
|
| *dark__eyes*: | Zondag, juni 10, 2012 12:44 |
| Mooi en goed geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fulvipes | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2011 | ||
| Thema's: | ||