Somber schrijven wij hier beiden,
eender wat anderen steeds zeiden.
Jij hebt iets voor mij gedaan,
dat geen ander zal verstaan.
Vaak had ik geen fut,
ook jij zat in de put.
Vanuit Nederland heb ik je gereikt, mijn hand,
ik zei, pak vast, kom uit die put,
jij daar, in het Belgisch land.
Maar nu ben jij het, heel alleen,
die mij geholpen heeft, weer op de been.
jij hebt mij de weg gewezen,
daar waar ik moet zijn.
dankbaar zal ik altijd wezen,
heb nu ook geen pijn.
jij hebt ons tesaam gebracht,
door jou heb ik weer kracht.
Ik hoop dat we blijven schrijven,
en altijd vrolijk blijven.
Dit gedicht heb ik opgedragen aan een heel speciaal mens,
die, ondanks haar jonge leeftijd, mij uit die diepe put geholpen heeft.
Als er meer mensen waren zoals zij, zou het in de wereld een heel stuk beter gaan.
Dan was er beslist geen kommer en verdriet!!!
Ik zal haar dan ook eeuwig dankbaar blijven.