Nooit meer slapen.
Ik wil nooit meer, nooit meer slapen zonder jou
en ik kan niet meer lachen, niet meer zonder jou
naar bed, uit bed, die wereld in van vragen en
antwoordloosheid. Het dramateloze aan dit alles
is het voortbestaan van alles, maar dan niet het jouwe.
Blijf dichter, nog dichterbij me en stop alsjeplease
nooit met schrijven, schrijfster. Omarm ik je met honderd
armen, dan nog altijd één te weinig, en iets te veel
om te zeggen en niet te kunnen doen. Het houdt ooit
eens op, aan het einde van dit leven misschien en
daarom
wil ik nooit meer, nooit meer slapen zonder jou.
En liegen kan ik niet, dus blijf ik wakker en wacht
tot ik naast jou liggen mag.
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Maandag, april 11, 2011 21:44 |
| En dat met Hilton Barcelona op de achtergrond. Net als dat andere liedje van Stef Bos, "Was ik maar een dichter, dan kon ik dichter bij jou zijn." Erg mooi dit. |
|
| dicht: | Maandag, april 11, 2011 17:18 |
| alweer een beauty he! | |
| entropy: | Maandag, april 11, 2011 00:37 |
| sorry | |
| entropy: | Maandag, april 11, 2011 00:02 |
| zo gevat als mucho heb ik ze niet in mijn mouw hoor :P zo mooi als jij ze schrijft ook niet, maar er zijn er genoeg :P |
|
| goedgelovige mucho: | Zondag, april 10, 2011 23:44 |
| een opblijfsprookje voor de altijd wakkere geest leg je er niet bij neer geen lach, geen rust, geen schrijven die opblijft en nooit verstijft totdat |
|
| Quando: | Zondag, april 10, 2011 22:21 |
Deze is mooi. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2011 | ||
| Thema's: | ||