tere lvenswezens(zonnebron)
door de donkerste bossen
zweven tere wezens
die proberen de pijn te verteren
van mensen klein
die dachten groot te zijn
ze zoeken naar de zonnige bron
daar waar al het mooie ooit begon
waar het innerlijk geluk onstond
alleen zij weten
van mensen te leren
pijn te verteren
en schoonheid nooit te vergeten
dat is 't leven,
vergeten
vijf mei 2002
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Zondag, mei 05, 2002 11:39 |
| Prachtig geschreven! ik zou ze wel eens willen zien... k*s en liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aTiT | 
|
|
| Gecontroleerd door: Susan | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||