In mijn hoofd een tal van vragen.
Waar ik de antwoorden niet op weet.
Zo voel ik me nu al een paar dagen.
Het lijkt wel of ik alles vergeet.
Sommige woorden komen erg hard aan.
Het verleden, pijn en verdriet.
Tranen ik heb ze weer even laten gaan.
Vergeten ben ik het dus allemaal niet.
Misschien dat ik nu alles pas echt ga beseffen.
Wat het verleden met mij heeft gedaan.
Waren het niet alleen maar wijze lessen.
Maar gaf het mij kracht om overeind te blijven staan.
Mijn hoofd nu wat lichtelijk gebogen.
Het gevoel hebben dat ik zoekende ben.
Ik voel me dan ook iets in getogen.
Het geen wat ik van me zelf niet herken.
Blijkbaar moet ik dit weer even ervaren.
Om straks weer sterker door te kunnen gaan.
Zie ik de lucht weer langzaam opklaren.
En kunnen we er weer volop tegen aan.