Zijt ge't dan vergeten?
Of is u lach gewoon een vraag?
Kheb u liefde net gemeten
en de daling gaat maar traag
Net als koorts, 't is al beter
maar de warmte onvervaagd


Ik weet wa ge denkt van mij
Eens zo hoog en nu zo laag
Hoe 'n zeer 't ook doet, ge laat me vrij
maar mijn vleugels zijn te traag


En we weten wel dat het nooit meer lukken zal,
want de rups is al een vlinder
En we weten wel dat ze vliegt in vrije val,
want de waarheid was de hinder


'k Heb het net gezegd, maar ge wilt het niemeer weten
'k Heb mijn ziel op tafel gelegd, maar ge wilt er niet van eten
Maar als ge morgen honger hebt, komt ge dan terug?
Ik zal op u wachten, in mijn bloten, op mijn rug


Kunt ge mij vergeven, als ge de tranen van mijn lippen kust?
Of is lichamelijke troost, al wa ge nog van me lust?