Oneindig in de vergetelheid
Neem mij mee, naar het eind der dagen
Waar het donker, het licht over neemt
Waar ik vergeet de pijn te ervaren
Die het leven treurig weent
Neem mij mee, in het oneindige
Waar pijn niets meer voorstelt
Waar ik opga in het weinige
Dat de vergetelheid telt
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, april 19, 2011 19:36 |
| zo weinig zo klein zo nietig zo diep van hier zo zonder gestalte toch gevonden te worden zijn, vraagt ons vast een goede veel geleden week vooraf aan haast een ongelooflijk verhalend al gekomen pasen. groetje van een zoeker, hans |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, april 19, 2011 12:01 |
| mooi emotiegedicht waar ik veel in lees, ook in herkenning lieve groet, dicky |
|
| good old balance: | Dinsdag, april 19, 2011 11:37 |
| thanks Bianca : )! | |
| roosjerood: | Dinsdag, april 19, 2011 08:58 |
| laat deze wens uitkomen , ik hoop met je mee heel mooi nog een zonnige dag gewenst |
|
| windwhisper: | Dinsdag, april 19, 2011 08:53 |
| een wens die mag ik hopen, wel werkelijkheid gaat kunnen worden mooie emotie in zinnen lieve groet en een heel goede morgen Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Biadali | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2011 | ||
| Thema's: | ||