In kapitalen pareer ik verhalen op je borst
prent immense woorden tot randjes rood
letters zijn vele malen sneller dan mezelf
als ik niet eens zie wat ik pen, weet wie jij bent.
Ik teken touwtjes waarmee jij eindjes knoopt
en hoopt dat je van mij nog iets breien kan
dus schrijf ik op je hart antwoorden als
ik blijf wie ik was en ben wie ik zal worden.
Nu ik zo van een afstandje naar je staar
valt op hoe je tot clichéverbeelding spreekt,
wat ik in braille op je blote bovenlijf schreef:
Ik ben wat jij nooit had
heb mijn naam gekrast
dus maak je borst maar nat.