drie dagen werd hij oud
voor mijn eerstgeborene
we lopen door wat nu mijn stad
geluidloos praat hij niet, als blijft
alles ongezegd en ligt in deze
lentedag een warm fluisteren
is er geen boom, geen tunnel
die ons schaduw reikt, valt hij
uit mijn armen en vraagt naar
zijn graf – ik weet het niet, geloof
dat hij niet verder wou.
sunset 20-04-2011
Reacties op dit gedicht
| roosjerood: | Woensdag, april 20, 2011 08:16 |
| lieve Sunset ,stilletjes gelezen je droef schrijven heel veel sterkte |
|
| windwhisper: | Woensdag, april 20, 2011 07:28 |
| ach lieve Sunset Ingo, zo droef en toch zo''n heel mooi schrijven lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2011 | ||
| Thema's: | ||