zomaar een lenteochtend
uit twijgen druppelt
’t eerste licht van dag
wind bezingt de nieuwe namen
voor dingen die wij vroeger
anders noemden
de dode hoek van muren
die zich in onze rug ontmoeten
om ’t twijfelend zwijgen te besluiten
waar wij in onmin leven
tussen liggen blijven of opstaan
stemmen die eindeloos zacht
zoet deel uitmaken van
geconcentreerd sidderen
voor elk beven diep in onszelf
vallen sloten van deuren en
openen zich harten die voorheen
in ‘t duister sliepen en nu
stil op antwoord wachten
tijdens het ochtendlijk vel op huid
groenen blauw de ogen.
sunset 22-04-2011
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Vrijdag, april 22, 2011 08:17 |
| op fraaie wijze de dag tegemoet ;) goedemorgen ,klaas |
|
| youkie: | Vrijdag, april 22, 2011 07:02 |
| een heel mooie lente morgen liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2011 | ||
| Thema's: | ||