Pax generationis
Met de laatste ademtocht
verdween de pijn van generaties
die kloven sneed waarover ik
met moeite sprongen waagde
en vond wat ik nimmer zocht.
Ik zag het aan beide zijden
en begreep zo het onbegrip
dat tot as verworden zal
voor de wind het uitwaait
naar niets om voor te strijden.
Eén van de grote gelijken glijdt
een tijdloze stilte tegemoet,
zo is het goed als niemand wint
en de generatie tussen ons
met jou haar eigen vrede vindt.
Vaarwel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2011 | ||
| Thema's: | ||