~~~
Ik kom er niet uit.
Zwemmend in een zwembad van woorden,
zoek ik naar deze die onder woorden brengen hoe graag ik je zie.
All crawlend zwem ik tussen de superlatieven,
toch is er geen enkele overtreffende trap,
superlatief genoeg!
Stilletjes worden mijn armen moe.
Het ritme verzwakt.
Ik zink naar de bodem.
Mooiste, Liefste, knapste, cleverste, meest attractieve, schitterendste, meest adembenemende zijn slechts enkele superlatieven die me passeren terwijl ik naar de bodem zink.
Aangekomen op de vloer van het bassin,
kijk ik omhoog.
De zonnestralen worden door het water gebroken en belichten de woorden die ik zocht.
Met de laatste kracht schiet ik naar boven en schreeuw ze uit.
Liefste, ik hou van jou!