zonnenstraal
de warmte in mijn lijf brandt nog na
ondanks de ondergaande zon
het gevoel dat ik besta
verlicht mijn kern, zingt een eigen chanson
de melodie galmt na
in mijn hoofd, mijn hart als radiobron
waar ik ben, ga of sta
ben jij in mijn bestaan de krachtbron
de sterren, zon en maan bijna
dat duister overwon
daarom fluister ik je naam weldra
liefkozend in de hoogste echelon
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Maandag, april 25, 2011 21:22 |
| Prachtig Ody, prachtig verwoord, een ode voor gelovigen in het goede van hemelen en aarde. Met groetjes, Fari |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, april 25, 2011 01:35 |
| Leuk ''zo'' een naam te hebben die men kan fluisteren! Groetje, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Odypody |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2011 | ||
| Thema's: | ||