HET JEFKE DAT NOOIT WAS
pijn, mijn liefste verslaving
als vrienden deelden wij
het onzijn van dit bestaan
maar nu moet zelfs ik
jouw hand loslaten
en alleen verder de nacht in
de nacht, die van mij alleen
en alleen van mij is
waar iedereen en alles
aan het niets van mijn hart
een mooi einde mag breien
een einde voor mij
het begin voor jou
maar best dat ik niet was
en jij niet wist
want weten doet vergeten
en vergeten hoeft niet meer
denk nog maar eens
aan mijn apestreken
mijn guitige jongen zijn
tot gedachtegevoel sterft
en ik voor altijd rust
in jouw ongeboren herinnering
aan het Jefke dat nooit was