De nawee is secundair.
In het hart van oorsprong, de boom des levens
of Goethes eik, waar een lied geschreven klinkt
zonder klinkers of klanken, vallen spaanders
als splinterhout keihard ter aarde. Odysseus
neemt zijn schip, de bemanning wacht aan wal.
De aarde is gestopt met draaien, duizelt niet langer
tussen de lakens; laat liefde maar eens verwarmen
kreunt de kermisklant en trekt zijn schoenen uit.
Reacties op dit gedicht
| dicht: | Woensdag, april 27, 2011 23:08 |
| een kouwe kermis daar zit de aarde op te wachten geboortegolven worden ontvangen maar niet begrepen of legt ik nu de literatuur naast mijn stevige stappers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2011 | ||
| Thema's: | ||