Stroom van mijn leven
Zwemmend tegen de stroming
van mijn zelfhaat
Afgunst voor degenen aan de oever
Gekweld door de zwarte plaag
die anderen het leven noemen
Overweldigd door de golven van onbegrip
Verdrinkend in de rivier van het leven
Opgeven is wat ik wil
Waarom doe ik het niet?
Angst? Waarom?
Ik verlang naar mijn laatste levensuur
Ik ben het beu altijd die lading van kwelling
Ik kan niet zwemmen door al dat gewicht op mijn schouders
Versmelt me met de schaduwen van de diepste oceaanbodem
De duisternis dat me nu omringt
De rust van de vergetelheid
is alles waar ik nu nog naar verlang
van mijn zelfhaat
Afgunst voor degenen aan de oever
Gekweld door de zwarte plaag
die anderen het leven noemen
Overweldigd door de golven van onbegrip
Verdrinkend in de rivier van het leven
Opgeven is wat ik wil
Waarom doe ik het niet?
Angst? Waarom?
Ik verlang naar mijn laatste levensuur
Ik ben het beu altijd die lading van kwelling
Ik kan niet zwemmen door al dat gewicht op mijn schouders
Versmelt me met de schaduwen van de diepste oceaanbodem
De duisternis dat me nu omringt
De rust van de vergetelheid
is alles waar ik nu nog naar verlang
Reacties op dit gedicht
| ela: | Vrijdag, april 29, 2011 18:14 |
| Je tracht naar de gemakkelijkste oplossing, maar wat heb je er aan. je stort je geliefden in de problemen, verdienen ze het? hun straf zal jij niet beleven De reden waarom je zou verdwijnen is dus enkel in jouw nadeel. ela |
|
| windwhisper: | Vrijdag, april 29, 2011 07:19 |
| laat het een moment opname zijn grt Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Doomcookie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2011 | ||
| Thema's: | ||