Schoolfilosofie
Een rode draad weeft zich door mijn leven,
Werveld om me heen, en verbind zich met mij.
Nog een keer denk ik aan die dag,
Die dag, waarop wij verbonden waren.
Stilletjes geniet ik na van het moment.
Ik schrijf je naam nogmaals op het papier.
De vlinders in mijn buik verdubbelen zich,
Als ik mijn herrinering verder volg.
Tot, alle vlinders plots verdwijnen.
En mijn buik zich samen trekt,
Weer zie ik de schuldige blik in je ogen.
Als ik je naam in ontesteltenis roep.
Je naam is nu vergeten,
En in mijn schoolbank fluistert mijn geweten,
Dat er nog wel een ander komt.
Is de hoop dan nog niet verloren?
Uitdaging van Li Anne.
Werveld om me heen, en verbind zich met mij.
Nog een keer denk ik aan die dag,
Die dag, waarop wij verbonden waren.
Stilletjes geniet ik na van het moment.
Ik schrijf je naam nogmaals op het papier.
De vlinders in mijn buik verdubbelen zich,
Als ik mijn herrinering verder volg.
Tot, alle vlinders plots verdwijnen.
En mijn buik zich samen trekt,
Weer zie ik de schuldige blik in je ogen.
Als ik je naam in ontesteltenis roep.
Je naam is nu vergeten,
En in mijn schoolbank fluistert mijn geweten,
Dat er nog wel een ander komt.
Is de hoop dan nog niet verloren?
Uitdaging van Li Anne.
Over dit gedicht
| Auteur: Schrijven, omdat mijn hoofd barst | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2011 | ||
| Thema's: | ||