In lege ogen.
Ze leerde me dat lege ogen de dood brengen, terwijl ze me wazig aankeek. Daarna een verhaal over hoe de grachten zich krommen om de oude binnenstad, terwijl de rivieren juist meanderen door het oneindig laagland. Ze gebruikte vaker quotes waardoor ze me kwijtraakte. School heeft me dood gemaakt, wellicht. Ik dreunde de rest van de verzen op in mijn hoofd terwijl haar lippen eindeloos verder klapperden, niet wetend dat er al geen toehoorder meer was. Toen lachte ik nog vriendelijk om het zinloze geweld dat tussen haar tanden doorsijpelde, terwijl ik al beter wist. Het ontbrak me aan de kracht om weg te lopen en worden alle rekeningen niet achteraf betaald? Tegenwoordig kan ik schelden in veertien verschillende talen, maar blijven de dromen zich nog steeds halsstarrig wreken en durf ik nog steeds niet in mijn eentje te gaan slapen. We schreeuwen allemaal dat vooruit de goede weg is, maar met honderden sterren in de voorruit wordt het af en toe toch best gevaarlijk de meander van de rivieren te volgen. Uiteindelijk halen we toch allemaal de gracht in huis.
Reacties op dit gedicht
| Angel13: | Vrijdag, mei 06, 2011 15:20 |
| prachtig geschreven! zet aan tot nadenken. Liefs A13 |
|
| Angel13: | Vrijdag, mei 06, 2011 15:20 |
| prachtig geschreven! zet aan tot nadenken. Liefs A13 |
|
| dicht: | Woensdag, mei 04, 2011 13:30 |
| zoals jij het vertelt dat doet niemand na. ik ga de toeristen even afdrogen en dan ontsteek ik buiten in vlammende sfeer |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||