Een hart van steen
Je gezicht, zo koel
Waar is het liefdesgevoel
Het verdween als sneeuw voor de zon
Ik herinner me nog de dag waarop het begon
Jij en ik samen
De tijd dat we niet van elkaar loskwamen
Nu voel je zo koud als ijs
In je hart bestaat geen paradijs
Tot het stille moment valt
En ik niet meer weet of mijn woord je bevalt
Ik heb angst
Woorden die je zegt, duren het langst
Je hart is van steen
Maar vrees niet je bent niet alleen
Op een dag
Tovert de zon wel terug een lach
En zal jou koele hart ontdooien
Dan zal ik die steen stukgooien
Waar is het liefdesgevoel
Het verdween als sneeuw voor de zon
Ik herinner me nog de dag waarop het begon
Jij en ik samen
De tijd dat we niet van elkaar loskwamen
Nu voel je zo koud als ijs
In je hart bestaat geen paradijs
Tot het stille moment valt
En ik niet meer weet of mijn woord je bevalt
Ik heb angst
Woorden die je zegt, duren het langst
Je hart is van steen
Maar vrees niet je bent niet alleen
Op een dag
Tovert de zon wel terug een lach
En zal jou koele hart ontdooien
Dan zal ik die steen stukgooien
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ilsebitesback | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||