Heel al
De sterren lieten zich tellen vannacht
door twee mensen, ondanks volle maan
Zij verstrengelden, de schaduw en het licht
De duisternis paste je als een jas
ik schudde mijn donkere vlerken uit
Op een rode dwerg leken we groot genoeg
Mijn horens, een baken in de tijd
kwamen met mijn gevorkte staart overeen
overbrugden ruimte en eeuwigheid
door twee mensen, ondanks volle maan
Zij verstrengelden, de schaduw en het licht
De duisternis paste je als een jas
ik schudde mijn donkere vlerken uit
Op een rode dwerg leken we groot genoeg
Mijn horens, een baken in de tijd
kwamen met mijn gevorkte staart overeen
overbrugden ruimte en eeuwigheid
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Woensdag, mei 04, 2011 14:49 |
| ik word als lezer heen en weer geslingerd in deze..knap hoe dit in balans geschreven is toch...dat moest ik ff zeggen gr. G |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||