Oogcontact
Oogcontact
Je hebt verdriet gevangen
in met tranen gevulde ogen
in met tranen gevulde ogen
je strijdt in jezelf
en zonder het te weten
je laatste levensuren
terwijl je naar me kijkt
en zonder het te weten
je laatste levensuren
terwijl je naar me kijkt
niet begrijpend zoek je het pad
op onbekende wegen
op onbekende wegen
je volgt het spoor
van het leven
dat je nog herkent
van het leven
dat je nog herkent
je kunt mijn stem
misschien niet horen
niet meer, nooit meer horen
niet meer, nooit meer horen
steeds verder weg
kom je dichter
bij mijn hart
waar je was en zult zijn
kom je dichter
bij mijn hart
waar je was en zult zijn
je hebt de tijd gevangen
in met verdriet gevulde ogen
in met verdriet gevulde ogen
ik koester stil
en zonder ze ooit te vergeten
je laatste levensuren
terwijl ik naar je kijk
en zonder ze ooit te vergeten
je laatste levensuren
terwijl ik naar je kijk
(uit mijn nieuwe bundel: Samen, dommelen en uitrusten)
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Vrijdag, mei 06, 2011 23:17 |
| Wat mooi Rien. Fijn dat er een bundel van uit is gekomen. Lieve groet, Hilly |
|
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, mei 06, 2011 07:26 |
| En zo hebben we alle 2 onze eigen herinneringen aan die tijd... dit heb je zo liefdevol geschreven... liefs... |
|
| windwhisper: | Vrijdag, mei 06, 2011 07:02 |
| ontroerend Rien, het raakt mijn hart lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||