Ooit was er een zwarte
bladzijde in mijn leven
die al het licht van
het papier had geveegd
stonden tranen te lezen
verder was het nat en leeg
Met geen pen te beschrijven
zo'n grote droefenis
geen regenbogen kleuren
alleen het doorlopen inkt
doordrenkt op het papier
beschreef ons groot gemis
De uren werden maanden
maanden werden jaren
de pijn zal niet verdwijnen
om hem die we zijn verloren
toen het papier weer wit werd
Was mijn mooie zoon geboren