Lente taferelen.

Diep in de zwarte aarde ligt iets moois,
Wachtend op de zon, zodat het ontkiemd,
Het verlangen naar diepe zonnestralen,
Om iets moois te worden,
Haar bloem aan die te geven,die haar verdiend.

Net als de prinses die slaapt,
De prins die haar mooie rode lippen kust,
Zodat ze ontwaakt,
En hij haar schoonheid aanschouwt,
En de passie blust.

Ook de kikkers die kwaken,
In de plassen en vijvers,
Laten hard hun talenten horen,
Willen zo de vrouwtjes bekoren.
Na enige tijd kikkerdril in de sloot
Ze geven hun ware image nog niet bloot.
Lente, lente alles op hol
Mens en dier, in deze tijd is niets te dol.

Magda