verdriet
Toen ik je kamer inging
zag ik je daar liggen
Er was precies een aardbeving
maar jij alleen was aan het beven
Je kon geen woord meer zeggen
Alles bleef stil
Het enige wat je deed
was lijden en trillen
6 maanden had je nog
Maar dat was enkel bedrog
na 2 weken gaf je op
je was inmiddels doodop
Tot je laatste krachten heb je gestreden
Om het toch nog te halen tot het heden
Maar het mocht zo niet zijn
Niemand deed water bij de wijn
Het is nu al 2 jaar geleden
Maar toch blijf ik om je wenen
Mijn verdriet is veel te groot
En dat zal zo blijven tot men eigen dood
zag ik je daar liggen
Er was precies een aardbeving
maar jij alleen was aan het beven
Je kon geen woord meer zeggen
Alles bleef stil
Het enige wat je deed
was lijden en trillen
6 maanden had je nog
Maar dat was enkel bedrog
na 2 weken gaf je op
je was inmiddels doodop
Tot je laatste krachten heb je gestreden
Om het toch nog te halen tot het heden
Maar het mocht zo niet zijn
Niemand deed water bij de wijn
Het is nu al 2 jaar geleden
Maar toch blijf ik om je wenen
Mijn verdriet is veel te groot
En dat zal zo blijven tot men eigen dood
Reacties op dit gedicht
| iemand: | Zondag, juni 02, 2002 14:42 |
| Hey birdy .....triestig. Hou de moed erin birdy!!! Erover praten helpt ook bij de verwerking, zoek iemand waarbij je je hart kan luchten! Greetzzzzz ~*~iemand~*~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: birdy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||