Vergenoegd.
er waren die vragen
onbeantwoorde, niet gestelde,
manisch herhaalde vragen
vergaan door de tijd,
in hartenkreten, jammerlijke
uitroepen van liefde
er waren die momenten
gesmoord, vermoord,
tussen twee vuisten gelegd
verdronken in het onuitputtelijke
onvermogen te dromen
en er zijn die herinneringen
vervaald, door slijk gehaald
niet langer gemist, vernacheld
en aan jouw kruis genageld
ja,
hou ze maar
Over dit gedicht
| Auteur: Imogen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||