Denkend.
Denkend aan haar,
val ik rustig in slaap.
Waarom kan ik het nu wel,
en al die jaren niet.
Wat is de achter liggende gedachten,
dat ik me zo voel.
Kan ik mijn gevoel niet iets verzachten,
als een kussen op een houten stoel.
Normaal zat ik te denken,
dingen zoals ik een voorbeeld zal schenken.
Dood ongelukkig,
of dood gelukkig?
Levend ongelukkig,
of levend gelukkig?
Dat komt dan zo in eens in me op.
Gaat het spoken in mijn kop.
Gaat het galmen door mijn hoofd.
Wordt ik van leegte beroofd.
Maar die leegte blijf toch aan.
Ik blijf er ook maar bij stil staan.
Hoe kan ik blijven malen.
Net als 1 woord gesproken in verschillende talen.
Niet wetende wat je moet doen.
Zakt het lood je soms in de schoen.
Wordt het je soms even te veel.
Bezorgt het je een brok in de keel.
Maar blijf geloven in jezelf.
Ben ik op het veld, nummer elf.
Een ander heeft weer nummer acht.
Betekend dit dan kracht?
Zou zeggen van niet,
maar toch weer wel.
Want wat jij niet ziet,
gaat misschien wel te snel.
Denk er maar over na,
zo moeilijk is het niet.
Maar sorry ik ga,
al zingend het levens lied.