Tranen niet te stoppen
Uren gaan voorbij
Ik voel nog steeds de pijn
Het verdriet
Uren gaan voorbij
Ik kan niet stoppen
Het is niet in bedwang te houden
Ik ben al uren aan het huilen
Het voelt alsof mijn leven voorbij is
Tranen vloeien over mijn gezicht
Ze zijn niet in bedwang te houden
De toekomst waar ik in wou groeien
Valt voor mijn ogen weg
Niet dit verdriet van verlies kunnen stoppen
Niet de waarheid onder ogen willen zien
Tranen die niet te stillen zijn
Verdriet van onvermogen valt op mij neer
Tranen die mijn waarheid dragen
Maar ze zijn niet te stoppen
Tranen vanuit mijn hart
Die eigenlijk willen dat ik de waarheid vergat
De harde waarheid van mijn verdriet
Doet zo zeer, dat mijn tranen niet te stoppen zijn
Na de harde woorden van mijn onvermogen
Vloeien mijn tranen meer
Geen hoop kunnen voelen
Geen toekomst kunnen voelen
Alles stuk voor mij ogen zijn vallen
Tranen van wanhoop die blijven vallen
Besef van dat ik het nooit terug zal hebben
Tranen die niet te verhelpen zijn
Besef van wat ik al dacht waar te zijn
Dat ik nooit de grens meer voor mezelf verleg
Uren gaan langzaam voorbij
Het voelt aan als jaren
Met tranen die blijven vallen
Ik zal nooit meer deze droom kunnen behalen
Tranen die niet te stillen zijn
Dit gevoel van mij
Blijft mij altijd bij
Tranen die blijven gaan
Het gevoel van de tranen van wanhoop
Die langzaam over mij gezicht vloeien
Ik zal nooit meer het kunnen terugzien
Mijn verdriet is niet meer te stillen
Ik voel nog steeds de pijn
Het verdriet
Uren gaan voorbij
Ik kan niet stoppen
Het is niet in bedwang te houden
Ik ben al uren aan het huilen
Het voelt alsof mijn leven voorbij is
Tranen vloeien over mijn gezicht
Ze zijn niet in bedwang te houden
De toekomst waar ik in wou groeien
Valt voor mijn ogen weg
Niet dit verdriet van verlies kunnen stoppen
Niet de waarheid onder ogen willen zien
Tranen die niet te stillen zijn
Verdriet van onvermogen valt op mij neer
Tranen die mijn waarheid dragen
Maar ze zijn niet te stoppen
Tranen vanuit mijn hart
Die eigenlijk willen dat ik de waarheid vergat
De harde waarheid van mijn verdriet
Doet zo zeer, dat mijn tranen niet te stoppen zijn
Na de harde woorden van mijn onvermogen
Vloeien mijn tranen meer
Geen hoop kunnen voelen
Geen toekomst kunnen voelen
Alles stuk voor mij ogen zijn vallen
Tranen van wanhoop die blijven vallen
Besef van dat ik het nooit terug zal hebben
Tranen die niet te verhelpen zijn
Besef van wat ik al dacht waar te zijn
Dat ik nooit de grens meer voor mezelf verleg
Uren gaan langzaam voorbij
Het voelt aan als jaren
Met tranen die blijven vallen
Ik zal nooit meer deze droom kunnen behalen
Tranen die niet te stillen zijn
Dit gevoel van mij
Blijft mij altijd bij
Tranen die blijven gaan
Het gevoel van de tranen van wanhoop
Die langzaam over mij gezicht vloeien
Ik zal nooit meer het kunnen terugzien
Mijn verdriet is niet meer te stillen
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, mei 17, 2011 02:47 |
| Hoelang moeten er tranen komen, tot er geen meer zijn? Kan pas daarna het geluk weer naar je toekomen? Want de zon komt maar terug als de wolken uitgeregend zijn! Veel geluk, Jacky |
|
| Lummy: | Maandag, mei 16, 2011 10:22 |
| ja, ik heb daar ook een account(verschillende namen), maar op die site krijg je geen reacties | |
| ijsbloem: | Maandag, mei 16, 2011 10:15 |
| waar komen onze tranen vandaan het nooit meer kunnen terugzien :S wat doen we onszelf aan:( |
|
| windwhisper: | Maandag, mei 16, 2011 10:11 |
| vanuit je hart schrijven, lucht vaak wel op, op het moment dat je voelt dat je het aan kunt lieve groet Cobie |
|
| Anootje ...: | Maandag, mei 16, 2011 10:06 |
| Mooi ... Maar ook voor jou komen er betere tijden ... Geloof er maar in ;) Groetjes |
|
| Lummy: | Maandag, mei 16, 2011 09:57 |
| ik heb dit gedicht gebaseerd vanuit het gevoel dat ik had in januari. tot nu had ik het nog niet op papier kunnen schrijven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lummy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||