Moede-loos.

Ik weet niet waarvan, maar ik ben moe,
De artsen kijken moedeloos toe.
Ik sleep me voort in een woestijn
Waar water schaars blijkt te zijn.

Een oase om mij eens te verfrissen
Ook die luxe moet ik node missen,
Er is zelfs geen kameel in zicht
Die mijn lasten iets verlicht.

Het voelt voor mij als pure onmacht
Alsof je ritueel zo maar wordt geslacht,
Het is dan lijden met God’s zegen
Toont geen eerbied voor dierlijk leven.

Mensen, ik ben echt behoorlijk moe,
Tot in de toppen van mijn vingers toe.
Het gaat nog verder naar beneden
Zelfs tot in de punten van mijn tenen.

Ik wil mij niet met de dood verweven
Te veel gehecht aan het aardse leven
In gedachte loop ik langs het strand
Ploeg mij door water en door zand.

Maar die somberheid en ach en wee
Spoelen weg in die eindeloze zee,
Met de gedachte, dit houdt mij overeind,
Dat ook de zon voor mij weer schijnt.

08-05-2011