Het Dali van schrijfkunst - surrealistisch breken benen
hoofden tussen ogen en geloven – je kent het kruis nog wel
maar omgekeerd is elke betekenis anders, woord voor woord
spreekt het nimmer van verbeelding. In dit hoofd is altijd plek
tot sleutels die aan magneten kleven – ik gooi stenen
opdat werelden samen kunnen smelten – waarborg mij.
Beknel me in dit omhelzen – hoe verder hoe beter schijnt
welke vlieger zal de hemel in geheelheid bereiken, vergeef me
wanneer ik je slechts nog tranen stuur vanuit deze verbeelding
het schilderen leverde me slechts blaren op zonder handen
troebel keert het zicht naar inkeerpunten, hoeveel sporen nog
tot leugens zich niet meer weg laten stoppen – ren! Ren.
Wanneer het in deze stilte enkel sterren regenen kan
leer je waanzin wel begrijpen – hoe kan je dit niet zien?
Het palet kleurt een andere horizon tot deze zon valt
water kracht verliest om nog langer te kunnen omvatten
nagels zich willen vergrijpen aan het zondige vlees
maar je ogen krulden zich tot bloemen op het einde.
| ijsbloem: | Dinsdag, mei 17, 2011 19:24 |
| werkelijk klasse :) |
|
| Stropop: | Dinsdag, mei 17, 2011 19:22 |
| groetjes van de onzichtbare man. | |
| Stropop: | Dinsdag, mei 17, 2011 19:21 |
| een weekgefilosofeerd watje, die dali. | |
| wijnand.: | Dinsdag, mei 17, 2011 18:03 |
| Dali een geweldige kunstenaar en een kunstenares beschrijft hem prachtig | |
| Quicksilver: | Dinsdag, mei 17, 2011 15:36 |
| Wow, wat weer een bijzonder gedicht van jouw hand Marina! veel succes, liefs dicky |
|
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||