(PoS) Zo kennen wij.
dichter naar de dood
noemt ze me
dan schuifelt ze verlaten
over de brug der zielen
en laag gehangen boomtoppen
in haar kielzog
sluipen glazen olifanten
en stilgevallen acrobaten
ze raapt wat aangereden sterren
verweest en lang vermeden
rijgt ze, punt aan punt
tot passend offerstuk
in blote huid
en handenstorm
maar ik pel haar fluister af
ontvorm haar diepste woorden
en stop pas als ze zijn ontveld
een collage van gestorven wensen
kleurloos opgespeld
er ligt droefijs in mijn ogen
zegt ze dan
ze wijst ernaar en dichterbij
drukt haar nagel harder
tot het kraakt en knippert in bezwaar
maar ze stopt
te snel
net-niet-hemelbreker
noem ik haar
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Dinsdag, januari 24, 2017 10:27 |
| Mooi deze. | |
| Imogen: | Dinsdag, september 13, 2011 22:52 |
| deze vind ik weer eens van klasse zoals je ze niet vaak meer leest | |
| stormgeboren: | Zondag, juli 17, 2011 20:29 |
| net-niet-hemelbreker ''t is gewoon een vrouw |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||