mijn leven is te lang om te 1 gedicht te beschrijven

mensen weten niet wat ze doen
alchol maakt alles kapot
en tot slot
een scheidening
niet lang na de geboorten van je kind
van af daar is waar mijn leven echt begint

ik was pas 3of4 jaar oud
of jij verdween
ploseling liet je ons alleen
me broer kon niet gaan zwemmen
jij kwam ons halen
achter af was dat flink balen
dat ik die dag nog altijd weet
en die nooit meer vergeet

ik weet nog dat ik dacht
waar is papa? waar blijft hij?
ik was die dag nog blij
maar toen jij verdween
en ons in de steek liet
daar van heb ik nog steeds verdriet
dat jij nu niet eens kan zien

want ik was pas 6of7 en jij was echt weg
ik zag je allang niet meer
dit was echt pech
2005 jij was overleden
ik was de enige die naar je begravenis wou
maar mama wou niet

ik ben nu twaalf en voor het eerst naar je graf geweest
me moeder en broer waren gewoon blij
maar ik had binnnen in veel verdriet
ik snap nog steeds niet waarom jij mij verlied
had het niet anders kunnen gaan
had je dan nu nog bestaan

jouw echt kennen deed ik niet
toch heb ik te veel verdriet
ik hoef geen vader meer
ik wil dit alles niet nog een keer
maar toen kwam hij toch
een nieuwe vader
maar ik wil er geen
is dit gemeen
of is dit raar
zeg het me maar
want dit is een stukje van mijn leven
maar waar is mijn ik gebleven
die is opgekropt en versleten
ik ben me echte zelf eigelijk vergeten