Een vriend
Een vriend komt hulpeloos naar me toe
en vraagt of ik hem raad wil geven!
Maar ik zeg hem dat ik dat niet te uitgebreid ga doen
want dat hij zelf zijn antwoorden moet zoeken
in zijn leven.
Ik zie de droefheid in zijn ogen
en hij staart me vragend aan.
Ook al loopt hij onder zware zorgen gebogen,
ik zeg hem wel dat ik stil
een eindje op zijn weg mee wil gaan.
Ik geef hem tijdens onze tocht liefde en geborgenheid,
ruimte om zijn verhaal te vertellen.
Een schouder waar hij op mag leunen.
Zodat ik hem kan helpen, zijn zorgen wat mee te dragen.
Maar ik geef hem nog steeds geen antwoord op zijn vragen.
Ik hoop zachtjes,
dat het onderweg wat beter met hem gaat.
En na een tijdje tegen me zegt:
"Dank je mijn vriend
je stille aanwezigheid,schouder en steun
dat was de beste raad!"
en vraagt of ik hem raad wil geven!
Maar ik zeg hem dat ik dat niet te uitgebreid ga doen
want dat hij zelf zijn antwoorden moet zoeken
in zijn leven.
Ik zie de droefheid in zijn ogen
en hij staart me vragend aan.
Ook al loopt hij onder zware zorgen gebogen,
ik zeg hem wel dat ik stil
een eindje op zijn weg mee wil gaan.
Ik geef hem tijdens onze tocht liefde en geborgenheid,
ruimte om zijn verhaal te vertellen.
Een schouder waar hij op mag leunen.
Zodat ik hem kan helpen, zijn zorgen wat mee te dragen.
Maar ik geef hem nog steeds geen antwoord op zijn vragen.
Ik hoop zachtjes,
dat het onderweg wat beter met hem gaat.
En na een tijdje tegen me zegt:
"Dank je mijn vriend
je stille aanwezigheid,schouder en steun
dat was de beste raad!"
Reacties op dit gedicht
| Boomvader Ruerd: | Donderdag, mei 19, 2011 19:20 |
| Inderdaad is het het waard als iemand zijn eigen antwoorden kan vinden doordat jij hem op verhaal laat komen. Heel wat anders als hem het stuur uit handen te nemen waardoor hij afhankelijk wordt van jouw raad. Hieruit spreekt een vertrouwen dat men niet vaak tegenkomt. | |
| Flavia: | Donderdag, mei 19, 2011 15:06 |
| Heel misschien heb je hem dan op de goede weg geholpen. Maar ik vind het wat aanmatigend om er stellig vanuit te gaan dat jij dé antwoorden kent (die je lekker voor jezelf houdt), net zoals helpen om een Dank U te krijgen geen daad van vriendschap is. | |
| Flavia: | Donderdag, mei 19, 2011 15:05 |
| Radeloos komt een vriend jou om raad vragen. Hoewel je schrijft de antwoorden te weten, weiger je die te geven, dus laat je hem onnodig spartelen, zegt hem zijn plan te trekken, en laat hem in de kou staan. Als klap op de vuurpijl hoop je dan nog op een dankjewel? Ik weet wel wat je met dit gedicht bedoeld, maar op deze wijze klinkt het verwaand en egoïstisch. Komt een vriend je om raad of mening vragen, bedoeld hij ook raad. Of hij die raad opvolgt is zijn beslissing. Heel misschien heb je he | |
| windwhisper: | Donderdag, mei 19, 2011 10:10 |
| ja luisteren is al een stap onderweg. lieve groet Cobie |
|
| leeuwtje1951: | Donderdag, mei 19, 2011 09:50 |
| mooi geschreven en verwoord .. groetjessss | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paulettje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||