Lijden in stilte.
Ik lijd soms in stilte
dat zouden meer mensen moeten doen
zonder het van de pijn uit te gillen
en ook al die verwijten, met dat gevloek
Want het kan niet alleen maar prachtig zijn
iedereen krijgt eens temaken met tegenslag
ook als ik lijd moet ik krachtig zijn
langzaam schrijd ik mijn weg voort door de dag
De stilte zou je moeten eren
koesteren als eigen vlees en bloed
maar in plaats daarvan lijkt iedereen te schreeuwen
alsof alles herrie maken moet
De tijden zijn veranderd, als ook het niveau decibel
hoewel het lijden blijft verankerd, ja, dat weet iedereen eigenlijk wel
overheerst toch het beeld 'luid en duidelijk', ach
wie ondergaat er tegenwoordig nog in stilte zijn straf
stilte slijt weg, nu alles kleur moet hebben
en er geen plaats meer is voor maagdelijk wit
de oorsprong, eenvoud, daarmee zullen we het zonder moeten stellen
in een maatschappij van hebben, recht, en
ik zal, als ik maar wil.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Zaterdag, januari 21, 2012 23:35 |
| mooi, dit stille werkje |
|
| september: | Zaterdag, januari 21, 2012 22:03 |
| sommig lijden is zo groot dat het enkel de stilte zal kennen | |
| Roo$je: | Dinsdag, mei 24, 2011 17:22 |
| De stilte is er nog, alleen moet je die soms zoeken in jezelf, en de stilte zelf creeëren rondom je, want van buitenaf zal dit meestal niet komen... Ook het lijden die je meemaakt, draag je soms in stilte, en dat is soms hard... Liefs, Kus |
|
| r.o.o.s: | Zondag, mei 22, 2011 18:55 |
| Zo mooi ...hier wordt je even stil van al leef ik met je mee... liefs r.o.o.s |
|
| zomerkind: | Zondag, mei 22, 2011 17:41 |
| ja het ik tijdperk:) gr eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||