Mijn hart is met andere harten vergeleken
een hart dat niet kan horen
en niet meer durft te spreken

Het is niet altijd zo geweest
vroeger sprak het volop
en volledig onbevreesd

Maar na door haar eigen vader te zijn vertrapt
heeft ze tijden aan diggelen gelegen
en zichzelf uiteindelijk weer opgelapt

Haar beste vriend, mevrouw Verstand
heeft na dat brute geweld
en stevig fort voor haar bemand

Dit hart is toen door vele emoties beheerst
Teleurstelling, woede, verdriet
en liefde deed van allemaal het zeerst

Als ze nooit van hem had gehouden
had ze die pijn nooit gevoeld
en nu durft ze, al jaren niemand meer te vertrouwen

Maar voor jou wil ik het wel opnieuw proberen
al blijft mijn verstand stiekem roepen
Pas op dat je je niet weer zo laat bezeren!

Over de toekomst durf ik niets te zeggen
Maar met dit gedicht
ben ik al bezig mijn grenzen te verleggen

Hopelijk kun jij mijn hart begrijpen
en het geduld voor haar opbrengen
opdat de muren eromheen uiteindelijk zullen bezwijken