Net een sonnet
Ineens moet ik aan Rembrandt denken
en zijn streling van het dierbaar licht
de inval waar ik telkens weer voor zwicht
hoe hij schoonheid weet te schenken
ik tracht te evenaarden door beweging
aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet
als schaduw op ons witte liefdesbed
waarboven ik zo af en toch nog spring
jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi
al is het ouder dan dat jij toen ja zei
een baldakijn boven ons kussen als tooi
hebben glasgordijnen en een zijden sprei
zingen nog als nachtegalen in een vogelkooi
net een sonnet fluisterde ik je hemelsblij.
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Woensdag, mei 25, 2011 11:54 |
| zag de auteur hoe laat ik reageerde? pfff.. de visite was net weg en ik bijna vertrokken hihi hik aggut pfff ik bedoelde het niet echt kwaad hoor, het kwam er gewoon stoer uit XX |
|
| ijsbloem: | Woensdag, mei 25, 2011 10:12 |
| word ook hemelsblij van dit dichtend schilderij |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, mei 25, 2011 09:27 |
| Geweldig die reacties :o)) | |
| trucker klaas: | Woensdag, mei 25, 2011 06:02 |
| ge-inspireerd door de grootste kunst ,blijft toch kleinkunst als resultaat dat is waar het toch om gaat ;) groet ,klaas |
|
| spring-in-het-veld: | Woensdag, mei 25, 2011 02:48 |
| dit is het net niet, ik bedoel, dit is het helemaal niet, het is vreselijk.. te evenaarden pfff... door beweging aan de luxaflex, komop zeg, ff serieus en dan ga je ook nog spring doen dit is een ongelooflijk ongeloofwaardig gedicht, sorry |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||