Ongedaan
en als onze monden elkaar raken hoor je niets
dan het geluid van botsend verdriet
daar herrijzen muren en vangen we
een sprankje hoop
van vuur dat nooit ontbranden zal
tussen ons de leegte van de wind
die vingers gevoelloos maakt
tot een ongrijpbaar afscheid
Reacties op dit gedicht
| Geheimen: | Woensdag, maart 28, 2012 19:58 |
| Mooi en al weer lang geleden kies je nog steeds de letters die hoop van verdriet kunnen scheiden en gedachten verlossen van pijn! kiss, en mooi geschreven Renate |
|
| Gert: | Maandag, augustus 15, 2011 12:11 |
| Waanzinnig sterk en zo mooi! Ik zie het voor me, voel het. Liefs |
|
| Quando: | Donderdag, mei 26, 2011 14:37 |
| En weken worden maanden. | |
| Bieke: | Woensdag, mei 25, 2011 21:40 |
| Knap gedicht Renate | |
| L.Bert: | Woensdag, mei 25, 2011 15:40 |
| een verdrietig makend gedicht voor me | |
| David Matser: | Woensdag, mei 25, 2011 13:07 |
| Intens om te lezen, knap verwoord. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||