Vaarwel
Vaarwel
Eens zo sterk en bestoken
van louter levenslust
wacht je nu gebroken,
poreus en oh zo uitgeblust
van pijn ineengedoken
tot de dood jou kust
Elke zin mist zijn verband
en alle hulp schiet nu te kort
nu plots al het geluk verdampt
en jouw laatste halm verdort
die jouw verkrampte hand
omklampt.
Mijn God, hoe machteloos
weent mijn totale zijn.
Aanschouwend hoe krachteloos
in een golf van pijn
ik jouw gelaat streel, dat broos
vaarwel zegt. Voor altijd mijn
22 april 2002
Reacties op dit gedicht
| togram: | Woensdag, mei 08, 2002 15:12 |
| ontroerend...mooi gr Margot |
|
| pramodah: | Dinsdag, mei 07, 2002 00:01 |
| ik hoor een stem die t hart bekoord.........prachtig.. pramodah |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, mei 06, 2002 12:36 |
| stilte inderdaad.. je schrijft héél indringend Paul.. | |
| The Wizard Of Lightning: | Maandag, mei 06, 2002 02:14 |
| *slik* & ....zucht.... | |
| Sheena: | Maandag, mei 06, 2002 01:27 |
| *slik* Jo heeft mijn zucht al gestolen .... Sheen |
|
| Jo Aelmans: | Maandag, mei 06, 2002 01:11 |
| .....zucht.... Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||