De markt.

Terwijl ik onrustig door de straten stamp,

stuit ik in de verte op een tentenkamp.

Nieuwsgierig neem ik een besluit,

kijk nog eens om en trek er dan op uit.

Met iedere stap dichter naar het tentengebeuren,

trakteert de wind mij op heerlijk rijke geuren.

Mijn maag begint te rammelen en zo stap ik voort.

Steeds dichterbij door een geurende wind aangespoord.

Nu kan ik de tenten van elkaar onderscheiden.

Ik kan zelfs de verschillende koopwaar herleiden.

Plots roept een luide stem van verse vis.

Dan begrijp ik, dat dit de markt is.

Ik proef een herinnering met het puntje van mijn tong.

Het is lang geleden, direct uit school, ik was nog jong.

Dan ging ik samen met een vriendje op de fiets;

Om op te ruimen, soms voor koekkruimels, soms voor niets.

Dan sta ik midden in de drukte en ik ervaar de sfeer.

Zoveel moois en lekkers, ik herken steeds meer.

Ik voel me net als toen, tussen al dat spul.

Moet denken aan de koopman, fanatiek maar gul.

Drie rondjes loop ik tussen de kraampjes rond.

Dan herken ik de plek waar ooit de koekkraam stond.

Nu staat er een kaasboer en een lange rij.

Even wacht ik op mijn beurt, maar ’t duurt te lang voor mij.

Ik loop weer verder en net voor ik weg zou gaan,

Zie ik aan de rand van het terrein de viskraam staan.

Hollandse Nieuwe  voor niet teveel geld.

Dus heb ik maar meteen vier van die visjes besteld.

De markt, ik laat haar achter voor misschien wel net zo lang.

Overdag nooit tijd, dus het zal wel duren ben ik bang.

Maar de herinnering aan toen heeft me goed gedaan.

Veel verandert maar op vrijdag heeft de markt nog kramen staan.