Wervel.
Het viel van boven, bedruppelde gezichten
tot haren in pieken voor ogen bleven steken
vingers naarstig plukken wegvegen – ongezien
lach ik je geweten weg. Het kleurde je stem
tussen zenuwen en regenval spreekt het
licht bedroevend – geopend wensen uit.
Zachte randen kregen vorm, het voelde trots
waar gewonnen, overwonnen nachtmerries
slechts nog spatten achterlaten hier.
Op alle plaatsen borrelt het verlangen
waar klanken slechts meer thuis voelen
- het regent niet overal pijpenstelen.
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2011 | ||
| Thema's: | ||