Ik sta trots op deze plek
Ik sta naast een huis en naast een winkel
Ik ben een schuilplek, ontmoetingsplek en meer
Ik kijk uit naar alles wat langs loopt
Mensen en dieren die mij zien
Dat me hier willen hebben, is wat ik hoop
Want ergens in mij houten hart
Weet ik dat ik dat niet ben, omdat ik de winkel schade doe
Een rouwkaart in mijn naam zal helaas nooit komen
Ik treur omdat ik weet
Dat ze me morgen zullen omhakken
Ik ben compleet verbaast, om mezelf
Ookal zal ik morgen mijn laatste adem slaan
Ik weet dat het was omdat ik iets kapot maakte
Ze hebben helaas nooit mijn verontschuldigingen kunnen verstaan
Ik treur om het feit dat ik nooit meer het licht zal voelen
Mijn angst groeit hierdoor en brengt haat
Ik verscheur het gevoel van haat snel
Ik zal hier morgen niet meer wezen
Maar ik zal het de mensen vergeven
Hiermee heb ik mezelf de grootste gunst verwezen
Ik sluit mijn gedachtes af
En wacht tot morgen
Wanneer ik verwacht dat ik omgehakt wordt