het kind dat spelen wil
de deur van de speelkamer is al lang op slot
maar toch denkt hij als een kind
dat wil lachen,spelen en rondspringen
maar hij mag niet
het hoort niet
getallen en letters kent hij niet
en voor de echte wereld is hij bang
het liefst zou hij wegkruipen in een hoekje
en daar stilletjes blijven zitten
tot iedereen hem vergeten is
maar toch denkt hij als een kind
dat wil lachen,spelen en rondspringen
maar hij mag niet
het hoort niet
getallen en letters kent hij niet
en voor de echte wereld is hij bang
het liefst zou hij wegkruipen in een hoekje
en daar stilletjes blijven zitten
tot iedereen hem vergeten is
Reacties op dit gedicht
| *Sofieke*: | Zondag, februari 08, 2004 18:40 |
| Eenzaamheid, knaagt aan de ziel van de mens. Hij bijt en spuwt zijn rauwe stuk vlees terug uit... mooi geschreven weerom... Groetje xxx |
|
| old soul: | Donderdag, juli 26, 2001 14:44 |
| Je weet hun wereld zo goed te bewoorden. Gewoonweg prachtig!!! Ik zelf ben er veel mee bezig maar zou het niet beter kunne omschrijven Veel liefs old soul |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2000 | ||
| Thema's: | ||