Als ik jouw wereld binnen treed,
voel ik een wereld van verschil.
Hoewel ik het lang vermeed,
ben ik nu niet langer stil.
Het verschil tussen dag en nacht,
tussen verdriet en een lach.
Had gehoopt, als ik lang genoeg wacht,
op een dag waarop je dit inzag.
Als ik over de drempel heen stap,
slaat het mij in het gezicht.
Ik word vanbinnen week en slap,
een gevoel alsof ik zo zwicht.
Tollend sta ik op mijn benen,
zoekend naar een weg hier vandaan.
Wensend dat onze werelden verdwenen,
maak ik mijn excuses om weg te gaan.
Het verschil tussen jou en mij,
als dag en nacht.
Ik altijd gevangen en jij altijd vrij,
jij bent met vrienden terwijl ik wacht.